آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب
آواز، سنتور، تار، سه تار، کمانچه، عود، پیانو، ویولن، دوره عالی، دف، پیانو، صدا سازی، تئوری موسیقی ایرانی و تجزیه و تحلیل ردیف، موسیقی کودک، تنبک، دف، کاخن، بندیر، آواز پاپ
تهران – شهرک غرب – بلوار دادمان – خیابان بهارستان – نبش سپهر – پلاک ۲۷
مشاهده لیست آموزشگاه های موسیقی محدوده یشهرک غرب – لیست آموزشگاه های موسیقی منطقه ۲
مشاوره :
۸۸۰۸۱۶۳۹ – ۸۸۳۶۵۶۴۲
ثبت نام : ۸۸۰۸۱۶۴۱
– ۸۸۰۷۹۹۸۴
ایمیل :
info@shahrashoobmusic.com
سامانه ارتباط با آموزشگاه (پیامک) :
۸۸۰۸۱۶۳۹-۰۲۱
در چین قدیم برگزاری مراسم عروسی به شش مرحله تقسیم میشد
و به عبارت دیگر، داماد به عروس هدایای نامزدی تقدیم میکرد وبعد پیشنهاد ازدواج می داد و اسم و روز تولد عروس را میپرسیدند.
درمرحله بعد یک روز خجسته را انتخاب و مراسم ساده برگزار میگردید واز ان به بعد دو طرف نامزد هم بودند.
البته در مرحله بعد داماد وسایل مورد استفاده در زندگی را به عروس تقدیم میکرد
و سپس یک تاریخ خجسته تعیین می نمودند و آخرین مرحله برگزاری مراسم ازدواج را انجام میدادند.
البته مراسم ازدواج با برخی آداب و رسوم نیز همراه بود.
برای نمونه، عروس هنگامی که خانواده خود را ترک میگوید، باید گریه کند تا نشان دهد نمیخواهد خانواده اش را ترک بکند.
همچنین در مراسم ازدواج باید داماد و عروس به پدران و مادران و اعضای خانواده تعظیم کنند.
البته مراسم جالب تر این است که پس از برگزاری مراسم عروسی در شب مهمانان با هیاهو و شادی کنان با عروس و داماد شوخی میکنند.
در دورههای مختلف وسائل عروس متفاوت بودبه طوریکه قبلا چینیان از کالسکه و یا کجاوه استفاده میکردند
و در بعضی مناطق، نیز از قایق، اسب و خر استفاده میشد.با پیشرفت جامعه، مراسم عروسی ملیتهان نیز تغییر کرد.
نمونه اینکه، در سال ۱۹۴۹ میلادی پس از تاسیس جمهوری خلق چین، جوانان عادات و رسوم قدیمی مراسم عروسی را کنار گذاشتند.
در آن زمان سطح زندگی چینیان بالا نبود.
بدین سبب، مراسم عروسی ساده برگزار میشد.
معمولا داماد و عروس فقط سند ازدواج میگرفتند و دیگر مراسمی برگزار نمیکردند.
ولی در سالهای ۷۰ قرن گذشته، برگزاری مراسم عروسی چینیان با سالهای ۵۰ متفاوت بود
زیرا در آن زمان، زندگی چینیان بهتر شد و برگزاری مراسم عروسی تنوع پیداکرد.
داماد با دوچرخه و یا تراکتور عروس را به خانه میآورد. بعضیها حتی از خودرو ساخت چین استفاده میکردند.
هدایای مهمانان به داماد و عروس حوله، تشک و روبالشی بود.
البته، شیرینی و شراب بسیار مصرف میشد.
در برگزاری مراسم عروسی، داماد و عروس شیرینی به مهمانان میدادند و به سلامتی مهمانان مینوشیدند.
پس از سالهای ۸۰ قرن گذشته، مراسم عروسی چینیان بسیار تغییر یافته است.
لازم به ذکر اینکه در استان ” شاندونگ ” شاه بلوط، عناب و بادام زمینی روی
تختخواب داماد و عروس گذشته میشود که کنایه از داشتن فرزند در آینده نزدیک
است.
فرض کنید که یک موسیقیدان جوان در اوایل قرن بیستم هستید و میخواهید پای به عرصه Jazz در موسیقی بگذارید.
چگونه می توانید بداهه نوازی یاد بگیرید؟
قاعدتا” راهی جز کنسرت رفتن و یا به دنبال افرادی باتجربه گشتن ندارید
تا شاید آنها یکی دو فن از انواع روشهای Improvise خود را به شما آموزش دهند.
با درک صحیح از گام و مد، اجرای یک آکورد یا بداهه نوازی روی آن بسیار ساده خواهد شد.
اولین درس تئوری شما احتمالا” این خواهد بود که “جز موسیقی بر اساس هارمونی است،
شما روی آکوری Dm7 می توانید نت های D, F, A و C را برای قسمت ملودی بنوازید”.
چند روز بعد یک موسیقیدان جسور و با تجربه تر به شما میگوید :
“لازم نیست خود را محدود کنید می توانید نت های E,G و B (یعنی نهم، یازدهم و سیزدهم) را هم با این آکورد بنوازنید.”
کلاس آموزش آواز سنتی
آموزش موسیقی جز از نیمه اول قرن بیستم تا کنون مسیر طولانی ای را پیموده است.
اما هنوزهم بسیاری از موسیقیدانان همان مطالب بالا را الگوی آموزش قرار می دهند.
اما یک نکته بسیار مهم تغییر کرده است و آن نحوه فکر کردن به نتهای موسیقی است.
دقت کنید مشکل بزرگی که برای فراگیری وجود دارد آن است که ما عادت کرده ایم که به دنبال A حرف B و سپس C,D,E و … را بیاوریم
فکر کردن راجع به توالی D,F,A,C,E,G,B کمی دشوار است.
همانگونه که ۱,۲,۳,۴,۵,۶ و … ساده تر است تا ۱,۳,۵,۷,۹,۱۱,۱۳ و …
آکورد Dm7 روی پیانو بسادگی قابل فکر کردن هست
چرا که همه نت های آن روی کلیدهای سفید D,F,A و C اجرا می شود.
اما Abm7 با وجود آنکه از لحاظ رفتاری همانند Dm7 است اما کمی پیچیده تر است.
از یکطرف سه نت داریم که با کلید های سیاه باید نواخته شوند و نیز یک نت B داریم – در واقع Cb – که خود درک کردن لازم دارد.
حالا تصور کنید که می خواهید یک آکورد مثلا” C#7alt با b9 و ۹+ و b13 را بزنید،
بدون شک یک هنرجوی موسیقی شکوه و شکایت خواهد کرد که “نواختن این آکورد بسیار سخت است”،
اما بنظر می رسد که راه ساده تری هم برای نواختن این آکورد و Improvise روی آن باشد و آن چیزی نیست جز
به خاطر آوردن گام و تفکر راجع به گام در موسیقی به مراتب برای یک نوازنده یا موسیقیدان Jazz ساده تر است.
گامی که یک نوازنده جز فرا می گیرد گامی نیست
که یک نوازنده کلاسیک آنرا روزی دو، سه ساعت تمرین می کند تا صرفا” مهارت نواختن پیدا کند.
یک موسیقیدان جاز علاوه بر تمرین نواختن روی گام – یا مد – روی آن فکر می کند.
از نظر یک موسیقی دان یا نوازنده جز، گام دو، ر، می، فا، سل، لا، سی نیست که باید آنها را برای مهارت انگشتان بنوازد،
بلکه مجموعه ای منظم و با قاعده است که بواسطه آن می توان هارمونی و ملودی را با یکدیگر ترکیب کند.
ساده ترین مثال را خودتان امتحان کنید. با دست چپ روی پیانو آکورد CMaj7 را بگیرید
و با دست راست روی گام دو ماژور ملودی بنوازید. بدون آنکه نتهای گام را پشت سر هم اجرا کنید. نتیجه زیبا و جذابی خواهد شد.
اما مثال کمی سخت تر، همان مطلبی است که در ابتدا آوردیم یعنی Dm7. این آکورد، پایه گام ر دورین (D Dorian) است.
اگر شما با مد دورین که روی درجه دوم یک گام ماژور درست می شود
آشنا باشید بسادگی می توانید روی آکورد پایه آن همانند حالت CMaj7 بداهه نوازی کنید.
با این حساب و درک موقعیت نت ها در یک گام اجرای یک آکورد Altered یا
بداهه نوازی روی آن نباید کار دشواری باشد. به شکل دوم دقت کنید.
جاودانههای استاد مجید وفادار با صدای مجید حسینخانی و همخوانی پوراندخت وفادار
با همراهی ارکستر «نیایش» به رهبری احمد مقدسیزاده به همت شرکت شیناتک (گروه هنری موزاوی) روی صحنه آمد.
به گزارش روابط عمومی انجمن موسیقی ایران، اعضای ارکستر «نیایش»
که متشکل از گروه زهیها شامل ویُلن، ویولا، ویُلنسل و کُنترباس و بادیها
شامل فلوت و کلارینت، دو نوازندۀ هارپ که همخوان ارکستر هم بودند،
پیانو و نوازندگان سازهای ایرانی شامل تار و تمبک با تشویق حاضرین روی صحنه حاضر شدند.
سپس خوانندۀ ارکستر مجید حسینخانی، از شاگردان زندهیاد ایرج بسطامی و استاد علیاصغر شاهزیدی،
و در آخر رهبر جوانِ ارکستر، احمد مقدسیزاده روی صحنه آمدند تا اولین آهنگ زندهیاد استاد مجید وفادار را اجرا کنند.
در بخش اول، ارکستر قطعۀ «محفل هستی» با شعر معینی کرمانشاهی که پیش از این با صدای داریوش رفیعی اجرا شده بود
به زیبایی توسط مجید حسین خانی اجرا شد که با تشویق حاضرین روبهرو شد.
در قطعۀ دوم، رهبر ارکستر به پشت صحنه رفت و همخوانِ ارکستر، پوراندخت وفادار، برادرزادۀ زندهیاد مجید وفادار را روی صحنه آورد
تا قطعۀ «آشنا» با شعر بیژن ترقی اجرا شود. با حضور پوراندخت وفادار روی
صحنه، حاضرین به احترام او بلند شدند و ایستاده به تشویق او پرداختند.
گفتنی است پوراندخت وفادار (بانو فیروزه) پس از شصت سال بار دیگر روی صحنه حاضر میشد
تا آثار عموی خود را با تنظیم احمد مقدسیزاده اجرا کند.
با شروع اجرای این قطعه و به گوش رسیدن صدای پوراندخت وفادار حاضرین بار دیگر او را تشویق کردند.
قطعۀ سوم «زلف پریشان» با صدای مجید حسینخانی اجرا شد
و قطعۀ بعدی «راز و نیاز» با همخوانی پوراندخت وفادار بازخوانی شد که تشویق حاضرین را دربرداشت.
در ادامه ساز و آوازی با همراهی پیانوی محمدرضا امیرقاسمی در آواز بیات اصفهان اجرا شد.
این ساز و آواز ابتدا در مایۀ درآمد اصفهان و سپس در گوشۀ بیات راجه به زیبایی خوانده شد
و برای پایانبخش قسمت اولِ کنسرت گروه قطعۀ «خنده» با کلام اسماعیل نوابصفا با همخوانی پوراندخت وفادار را اجرا کردند
و بخش اول با تشویق حاضرین به پایان رسید.
پس از یک ربع آنتراکت، دکتر علیرضا امینی روی صحنه آمد
و از استادان حاضر، مهمانان در سالن و متولیان فرهنگی که برای دیدن این اجرا آمده بودند تقدیر و تشکر کرد.
پس از سخنرانی امینی، ارکستر بار دیگر روی صحنه آمد تا قطعۀ «خاکستر من» با کلام اسماعیل نوابصفا اجرا شود.
در قطعۀ دوم، نوازندۀ پیانو، محمدرضا امیرقاسمی رو به حاضرین گفت:
«قطعۀ بعدی “عاشقم من” است که با همخوانی بانو پوراندخت وفادار اجرا خواهد شد
و من اجرای پیانوی این اثر را به همسرم تقدیم میکنم. امیدوارم مورد پسندتان واقع شود».
قطعۀ «عاشقم من» که یکی از آهنگهای محبوب موسیقی اصیل ایرانی است
در آواز بیات اصفهان ساخته شده و شعر آن از رهی معیری است.
در ادامه قطعههای «دل خون»، «رفتم از یادت» اجرا شد و نوبت به ساز و آواز در بخش دوم رسید.
مجید حسینخانی در این بخش آوازی در دستگاه شور با همراهی تار رضا موسویزاده خواند
و فضا را برای اجرای قطعۀ بعدی «خوابی بود و خیالی» که در دستگاه شور آهنگسازی شده است آماده کرد.
قطعۀ پایانی نیز یکی دیگر از محبوبترین ترانههای مجید وفادار بود
با نام «شبهای تهران» با شعری از کریم فکور که با همخوانی پوراندخت وفادار به زیبایی اجرا شد و تشویق حاضرین را دربر داشت.
با اجرای قطعۀ شبهای تهران کنسرت به پایان رسید، اما حاضرین همچنان در سالن ماندند
تا بار دیگر پوراندخت وفادار و مجید حسینخانی با همراهی پیانوی محمدرضا قاسمی قطعۀ «عاشقم من» را به عنوان قطعۀ «بیز» اجرا کنند.
پس از اتمام این قطعه پوراندخت وفادار به حاضرین گفت من پس از شصت سال روی صحنه آمدم
و در این شصت سال هرگز روی صحنه آواز نخواندهام. امیدوارم مورد پسندتان واقع شده باشد.
این کنسرت به همت شرکت شیناتک (گروه هنری موزاوی) روی صحنه آمد
و این فرصت به علاقمندان به موسیقی ایرانی داده شد
تا یک بار دیگر خاطرات شنیداری خود از آثار زندهیاد مجید وفادار را با همخوانی برادرزادۀ او پوراندخت وفادار مرور کنند.