نغمه مرادآبادی و سوده سیدجلالی با انتشار یک کلیپ در شبکه های اجتماعی
نسبت به آلودگی هوای این روزهای پایتخت واکنش نشان دادند.
به گزارش صفحه اخبار موسیقی واوموزیک
نغمه مرادآبادی و سوده سیدجلالی نوازنده موسیقی سنتی
اعتراض خود را به آلودگی هوا با انتشار یک ویدیو از نوازندگیشان بیان کردند.
نغمه مرادآبادی با انتشار این ویدیو در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
خب میدونید چیه هر کسی یک راهی در پیش داره راه اعتراضی منم صدای سازمه
حالا این بار نسبت به بی کفایتیه یک دولت هستش که اصلا جون مردمش براش ذره ای اهمیت نداره
افسرده ایم،خسته ایم،بی روح شدیم
انگیزه ای برای هیچ کاری نداریم
چه باید کرد؟؟؟
جز اینکه برای آروم شدن خودمون اینطوری و به این شیوه اعتراض کنیم
گیتار آکوستیک گیتاری است که وسیلهای جز بدنه آن صدای سیمها را تقویت نمیکند،
صدای سیمها تنها در بدنهٔ چوبی تو خالی آن تقویت می شود و به گوش میرسد.
این نوع از گیتار معمولاً شش سیم فلزی دارند.
در ظاهر گیتار اکوستیک شبیه به گیتار کلاسیک است.
اما سیمهای این گیتار فلزی است و کاسه صدای آن بزرگتر از گیتار کلاسیک می باشد.
به همین دلیل صدای گیتار آکوستیک دارای یک زنگ خاص است
و به دلیل همین طنین زنگدار بیشتر در آهنگهای بلوز، کانتری، فولک و راک به کار می رود.
علاوه بر این، این دو گیتار در برخی تکنیک های نوازندگی با هم تفاوت دارند.
دسته گیتار آکوستیک نسبت به گیتار کلاسیک باریکتر است و سیمها به یکدیگر نزدیک ترند.
لذا تکنیکهایی مثل باره گرفتن روی این ساز راحت تر است
و حتی بعضاً تکنیکهایی روی این ساز قابل اجرا است که با گیتار کلاسیک امکان پذیر نیستند.
برای مثال بعضی از نوازندگان آکوستیک، از انگشت شست دست چپ خود برای گرفتن سیمهای بالاتر استفاده می کنند.
البته اجرای صحیح و شفاف نتها با این ساز قدرت بیشتری لازم دارد.
چرا که سیمهای این ساز فلزی هستند و حتی در سازهای با اکشن پایین،
نسبتاً به نیروی بیشتری برای نواختن نت یا بند کردن احتیاج دارند.
ظاهر گیتار آکوستیک شبیه به گیتار کلاسیک است.
سیمهای این گیتار فلزی است و کاسه صدای آن بزرگتر میباشد.
به همین دلیل صدای گیتار آکوستیک دارای یک زنگ خاص است
و به دلیل همین طنین زنگدار بیشتر در آهنگهای بلوز، کانتری، فولک و راک به کار می رود.
اما اگر از طرفداران موسیقی بلوز، کانتری یا فولک هستید
بهتر است این نوع گیتار را انتخاب کنید.
دسته گیتار آکوستیک نسبت به گیتار کلاسیک باریکتر است و سیمها به یکدیگر نزدیک ترند.
لذا تکنیکهایی مثل باره گرفتن روی این ساز راحت تر است
و حتی بعضاً تکنیکهایی روی این ساز قابل اجرا است که با گیتار کلاسیک امکان پذیر نیستند.
مثلاً بعضی از نوازندگان آکوستیک، از انگشت شست دست چپ خود برای گرفتن سیمهای بالاتر استفاده می کنند.
البته اجرای صحیح و شفاف نتها با این ساز قدرت بیشتری لازم دارد.
چرا که سیمهای این ساز فلزی هستند
و حتی در سازهای با اکشن پایین، نسبتاً به نیروی بیشتری برای نواختن نت یا بند کردن احتیاج دارند.
جنس این نوع ساز، در انواع مرغوب از جنس Rosewood یا چوب افرا است
و دسته آن معمولاً دارای ۱۴ فرت تا لبه بدنه و ۲۰ فرت تا سوراخ صدا است.
انواع پیکاپ دار این ساز نیز در بازار وجود دارد.
گیتار آکوستیک ۱۲ سیم کاملاً شبیه به گیتار آکوستیک است.
با این تفاوت که دارای ۱۲ سیم بوده، اما هر ۲ سیم دارای یک کوک میباشند و با هم نواخته میشوند،
لذا حجم صدای تولید شده آن بالاتر از آکوستیک است.
به همین دلیل مناسب اجرای ریتم در موسیقی هستند و از آنها برای نواختن سولو استفاده نمی کنند.
نواختن این نوع گیتار نیاز به قدرت زیاد و تمرین فراوان دارد.
وقتی یک آکوستیکنواز، ساز الکتریکی به دست میگیرید، به سمت ورود به یکی از این دوراه متمایل میشود.
یا دقیقاً مثل یک ساز آکوستیک مضراب میگیرد یا بر اساس سیستم ۵ تن در هر اکتاوِ سبک بلوز مینوازد.
وقتی روی یک ساز الکتریک مضراب میگیرید اساساً به مقدار خیلی کمتری از نواختن نسبت به یک ساز آکوستیک نیاز دارید.
بنابراین به اندازه حداقل ضروری مضراب بزنید
و بهجای حرکتِ مخالف در استفاده از ریتم بیشازحد، همگام با سوستین (کنترل صدا در واحد زمان) طبیعی بدنه گیتار بنوازید.
کار متداول برای یک الکتریکنواز در بیشتر گروههای موسیقی
با هدف اجرا برای یک مراسم یا دلیل مذهبی نوازندگی رهبر و اصلی نیست،
بلکه هدف از حضورش عمدتاً برای اضافه کردن رنگ و پویایی به ریتم آهنگ است.
پس سعی کنید نتها را از آکوردها بیرون بکشید،
از ترتیب نتی در آکوردِ متفاوت و بیشتری در طول دسته گیتار استفاده کنید،
از پردهگیری ترکیبی و جاگذاریهای آزاد سیمها استفاده کنید
ولی فرای همه، کاری کنید که به عنوان بخشی از احساسِ ریتمیکِ جاری در حرکتِ آهنگِ اصلی
که از کل موزیک پشتیبانی میکند شنیده شوید.
سیستم CAGED بر اساس آکوردهای آزاد ماجور و ماینور
روی جاگذاری نتهای C, A, G, E, D است و گاهی طیِ پیوستگی به آکوردهایی که با یک انگشت گرفته میشوند
روی دسته گیتار بالا میرود.
CAGED برای شما چارچوب کافی و کاملی از چگونگی اجرای هر آکورد با هر موقعیتی از بالا به پایین دسته گیتار به ارمغان میآورد.
بعضی از مردم کاپو را یک عصای کمکی میشناسند.
بیشتر به عنوان وسیلهای که برای اجرای صداگذاریهای جدید کمکتان میکند در نظرش بگیرید.
اگر روی بخشهای صدای خشن و شدید مثل صدای برخورد دو فلز توخالی کار میکنید
و بعد یک کاپو برای قراردادن سیمهای آزاد در یک کلید خاص وصل کنید،
با ترکیب و اجرای نتهای آزاد و نتهای کنارِ پرده میتوانید صداهای مینیمالیستیِ تقویت و تکرار شده
با دگرگونیهای هارمونیک کمترِ فوقالعادهای خلق کنید.
پیانو مهم ترین و قوی ترین ساز است و معمولاً آن را ساز پایه یا ساز مادر می نامند
و عموماً تئوری بنیادین موسیقی را براساس این ساز بیان می کنند
زیرا علاوه بر آن که از محدوده صوتی و وسعت صدای بیشتری نسبت به سازهای دیگر برخوردار است ،
مفاهیم تئوریک موسیقی را به وضوح به منصه ظهور می رساند
و این امکان را به نوازنده می دهد تا حتی ده نت را به صورت همزمان اجرا نماید ،
یعنی به تعداد تمام انگشتان دست.
محدوده صدای پیانو های امروزی اندکی بیش از هفت اکتاو است
و از لحاظ کیفیت و طنین صدا، خوش نواترین ، مطبوع ترین و وسیع ترین ساز در بین سازهای موسیقی است.
این ویژگی ها سبب شده که از پیانو به عنوان ساز تک نواز ( سولو) ،
ساز ویژه در ارکستر سمفونی های بزرگ و همچنین در سبک های جدید جاز ، راک و پاپ استفاده شود.
کلمه پیانو کوتاه شده کلمه PianoForte (به معنی ملایم-قوی) است
که در سال ۱۷۰۹ توسط Bartolommeo Cristofori ایتالیایی از روی ساز دیگری به نام هارپسیکورد ساخته شد.
کریستوفوری با تغییر بر روی مکانیسم زخمه ای هارپسیکورد، آنرا تبدیل به کوبشی نمود ؛
در این سیستم جدید شستی ها با مکانیسم خاصی به مضراب های چکشی ساز مربوط می شوند ،
به طوری که هرگاه بر روی شستی بکوبیم ،
چکش مضراب نیز بر روی سیم کوبیده شده و دوباره به عقب باز می گردد ؛
این سیستم بعدها توسط آلمانی ها تکمیل شده و پیانو های امروزی به وجود آمدند.
گرند پیانو یا پیانوی بزرگ که در فارسی گاهی آن را پیانو رویال نامیده اند
دارای سیم هایی است که به صورت افقی قرار گرفته اند و چکشها از زیر به سیم ها ضربه می زنند ،
این ساز صدای با شکوه و پر طنینی دارد
و بیشتر در سالن های کنسرت و ارکسترهای بزرگ استفاده می شود.
نوع دوم پیانو ، پیانوی دیواری است که به زبان های اروپایی به آن پیانینو یا پیانوی کوچک می گویند.
همچنین پیانو آپرایت (UpRight) نام دیگر این ساز به زبان انگلیسی است.
پیانوی دیواری نسبت به گراند پیانو کم حجم تر و ارزان تر بوده
از این رو برای استفاده در منزل مناسب تر است.
سیمها در آن به صورت عمودی قرار گرفته اند و چکشها از جلو به سیم ها ضربه وارد می کنند.
پیانو های دیجیتال همان طور که از نامشان پیداست از تکنولوژی دیجیتال برای تولید اصوات استفاده می کنند
و از این نظر با پیانو های مکانیکی یا آکوستیک که از سیستم سیم و چکش بهره می گیرند کاملاً متفاوت هستند.
صدای این نوع پیانوها با الگو برداری از صدای پیانو های آکوستیک ساخته شده است
که به این الگو ها که از همه نت های یک پیانو ساخته شده اند سمپل گفته می شود.
این اصوات در هنگام نواختن به کمک بلندگوهای پیانو تقویت و پخش می شود.
گرچه سیستم دیجیال تولید صوت هنوز نتوانسته جایگزین سیستم های آکوستیک
که از ارتعاش سیم و انتشار صوت در هوا بهره می گیرند شود
ولی به دلیل امکانات و شرایط آسانی که امروزه فراهم کرده اند
این نوع پیانو توانسته جایگاه خود را در بازار پر رقابت پیانو تثبیت کرده
و نظر بسیاری از کاربران پیانو را به خود جلب کند.
در ایران دو نوع ساز دیگر به دلیل شباهت های ظاهریشان با پیانو همواره مردم را به اشتباه انداخته است
که به آنها نیز در زیر می پردازم:
ریشه تاریخی ارگ به قرن چهارم میلادی باز می گردد
که در آن زمان ارگ ها عمدتا در کلیسا ها استفاده شده و با سیستم باد کار می کردند.
از آن زمان تا کنون ساختمان و مکانیسم این ساز تغییرات زیادی کرده و کامل تر شده است.
ارگ های امروزی اکثرا برقی و یا الکترونیکی هستند
و در آنها سعی شده تا صدای واقعی ارگ که قبلا با نیروی باد ایجاد می شد، شبیه سازی شود.
وسعت صدادهی ارگ کلیسا در حدود ۹ اکتاو است که در بین تمام سازها وسیعترین ساز به حساب می آید.
کیبورد الکترونیکی ، که این روزها به اشتباه به آن ارگ گفته می شود
ساز دیگری از خانواده سازهای شستی دار است
که از تکنولوژی الکترونیک برای تولید صدا ها استفاده می کند.
اکثر کیبورد های موجود برای استفاده در خانه طراحی شده اند
و شامل امکانات زیادی برای شبیه سازی صدای ساز ها و گروه های موسیقی مختلف،
ریتم ها و همراهی های اتوماتیک (Accompaniment) و نیز امکانات آموزشی هستند.
کیبورد شامل امکانات اضافی و تنوع صدا نیز می باشد ،
به همین خاطر کیبورد در حال حاضر بیشتر از پیانو در خانه های ایرانی یافت می شود.