دانلود آهنگ جدید

واوموزیک - دانلود آهنگ جدید ایرانی

دانلود آهنگ جدید

واوموزیک - دانلود آهنگ جدید ایرانی

زندگینامه استاد جلیل شهناز

جلیل شهناز (زاده ۱۳۰۰ در اصفهان)، از بزرگ‌ترین و سرشناس‌ترین نوازندگان تار و سه تار سدهٔ اخیر در ایران است. وی با استفاده از تکنیک‌های برجسته در شیوه تارنوازی توانست بسیاری از ردیف‌های موسیقی سنتی ایران را با تار بنوازد که از جمله نواختن در مایه دشتی و دشتستانی است که بسیار با ارزش است.

زندگینامه

وی در سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. تقریباً همه اعضای خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و به همین دلیل او از کودکی با این هنر آشنا شد. پدرش «شعبان خان» علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت به همین سبب منزلش محل آمد و شد هنرمندان زمان خود بود.

آموزشگاه موسیقی

«جلیل شهناز»از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد«عبدالحسین شهنازی» و برادر بزرگ خود«حسین شهناز»که به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد.پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد و در همان سنین جوانی به تهران آمد و فعالیت خود را با تکنوازی در رادیو و اجرا در ارکسترهای مختلف این رسانه ادامه داد و پس از مدتی کوتاه با همکاری در گلها فعالیت هنری خود را ادامه داد.

استاد «جلیل شهناز» با سفر به تهران و اقامت به عنوان کارمند افتخاری شهرداری شد. این زمان مصادف بود با پخش برنامه‌های تخصصی موسیقی از رادیو و تلویزیون که جلیل شهناز از تکنوازان بی بدیل این دوران بود.

امکانات ضبط و استودیوهای تازه به خدمت گرفته رادیو تلویزیون این فرصت را به او داد تا بتوانند با پنجه و مضراب سحر آمیز خویش دل هر شنونده و بیننده‌ای را تسخیر کند.ضبط برنامه‌های فراوان و نیز کنسرت‌های مختلف با نوازندگان و خوانندگان معروف آن عصر در تهران حاصل این دوران است.

کلاس آموزش آواز کلاسیک

این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، حسین خواجه امیری، محمد رضا شجریان و غیره همکاری داشته است.

وی در دههٔ ۱۳۶۰ همراه با فرامرز پایور (سنتور)، علی اصغر بهاری (کمانچه)، محمد اسماعیلی (تنبک) و محمد موسوی (نی) «گروه اساتید» را تشکیل داد و با این گروه، مسافرت‌های متعددی به کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت.

وی همچنین در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد.

در سال ۱۳۸۷، محمدرضا شجریان، گروهی که با آن کار می‌کرد را به افتخار جلیل شهناز، گروه شهناز نام گذاشت.

پیرامون هنر نوازندگی جلیل شهناز

شاید بتوان به جرأت عنوان کرد که جلیل شهناز نه تنها در بین نوازندگان تار بلکه بین تمام نوازندگان معاصر موسیقی اصیل ایرانی بی نظیر است و تک تک اساتید برجسته موسیقی، هنر او را در تکنوازی، بداهه نوازی و جواب آواز ستوده اند و می ستایند.

از آن جمله می توان به سخنان چند استاد بزرگ موسیقی و آواز که در آیین نکوداشت استاد جلیل شهناز و زنده یاد درویش خان در فرهنگسرای هنر در سال ۱۳۸۵ ایراد گردید اشاره نمود:

« استاد حسن کسائی : شناخت موسیقی کار هرکسی نیست. همه موسیقی را گوش می دهند و دوست می دارند اما کسی که سره را از ناسره تشخیص بدهد و بتواند درک مقاماتی را که استاد شهناز نواخته اند داشته باشد بسیار نادر است. همه ساز می زنند و همه خوب ساز می زنند ولی قدرت نوازندگی و محفوظات و لحظات موسیقی که آقای شهناز می دانند و اجرا کرده اند، چیزی که در دست همگان باشد نیست. یعنی ردیف موسیقی ایران نیست. قدرت آقای شهناز در جواب دادن و دونوازی خارق العاده است. من ۶۰ سال با ایشان همنوازی کرده ام و ساز بنده با ساز شهناز گره خورده است.

استاد محمدرضا شجریان : ساز شهناز در من زندگی می کند و من با ساز شهناز زندگی می کنم. من تنها خواننده ای هستم که خودم را شاگرد جلیل شهناز می دانم. ساز این نوازنده بی بدلیل، یک ساز آوازی است؛ برخلاف دیگر نوازنده ها که ۸۰ درصد سازی می زنند و فقط ۲۰ درصد آوازی. جلیل شهناز به بیان واقعی در نوازندگی تار رسیده است؛ چرا که در گیرودار ردیف و تقلید از دیگران نماند و مانند آبشاری خروشان در جریان است.

داریوش پیرنیاکان : جلیل شهناز هنرمندی است که زاوایای بسیاری در سازش نهفته است. وی علاوه براشراف کامل بر ردیف و رموز آن، ویژگی منحصر به فردی دیگری نیز داشت. جواب آوازهای شاهکار و بی نظیر، استفاده از تمام امکانات ساز، نواختن بسیاری از گوشه های مهجور، رعایت جمله بندی در نوازندگی از جمله ویژگی های نوازندگی جلیل شهناز است.

ویکی پدیا

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.